استفاده ارجاعی از علامت تجاری و برند 

ابزار بیانی مانند کتاب ها، فیلم ها و وب سایت ها اغلب از علائم تجاری به عنوان بخشی از پیام های خود استفاده می کنند – چه بحث در مورد خود علامت باشد یا صرفاً برای قرار دادن آن در نمایش دنیای اطراف ، که مملو از برند است- در حالی که به تصویر کشیدن یک علامت در استفاده بیانی، حداکثر یک اثر غیرمستقیم با شهرت دارد و قطعا مصرف کنندگان را از تصمیم بر خرید منحرف نمی کند، اما ریسک نقض علامت تجاری باعث می شود که افراد انگیزه بیان خود را از دست بدهند.

مثالی از این دسته پرونده ها موردی است که در آن بازی ویدئویی ((اتومبیل دزدی بزرگ)) شمایی از یک کلوپ که مشابه ساختمانی در شرق لوس آنجلس به نام پلی پن است را به تصویر کشید. خواهان با ادعای گمراهی مصرف کننده طرح دعوا کرد. اما دادگاه ادعای گمراهی بالقوه مصرف کننده را ضعیف شمرده و اظهار کرد که بدترین حالت این است که فردی که قبلاً بازی را دیده با دیدن تصویر ممکن است این ذهنیت برایش ایجاد شود که نوعی ارتباط بین کلوپ و بازی وجود دارد. با این استدلال که محتوای رسانه ها – از جمله بازی ویدئویی – کاملاً از شایستگی حمایت در برابر آزادی بیان برخوردار هستند. به این ترتیب در نهایت رأی به نفع خوانده صادر شد . در مواردی که خوانده صرفاً استفاده ارجاعی از علامت کرده، تصور اینکه چطور می توان به نحو دیگر تعادل برقرار کرد، دشوار است. به همین دلیل در اینگونه پرونده ها، اول به دلیل حائز اهمیت بودن آزدی بیان و دوم به دلیل هزینه پایین ریسک گمراهی مصرف کننده در خصوص وجود ارتباط بین کالا و علامت ثالث، می توان به یک تصمیم قطعی رسید. به این ترتیب دادگاه می تواند در این حلقه رابطه مصرف کننده را با هنر و زیبایی موجود در علامت تجاری قطع کند.