ماده ۱۹۰ تا ۱۹۴ قانون تجارت به بیان احکام شرکت تعاونی پرداخته مع ذلک تصویب قانون بخش تعاونی در سال ۱۳۷۰ موجب جدایی شرکتهای تعاونی از پیکره قانون تجارت شده است. هدف از تشکیل یک شرکت تعاونی به دست آوردن نفع مادی است اما این نفع مانند سود در بقیه شرکتها نمیباشد بلکه سود آن در هزینه کمتر برای شرکت می باشد مثلأ اعضای یک محل یا روستا با جمع شدن و تشکیل یک تعاونی هزینه کمتری برای تشکیل یک فعالیت اقتصادی میپردازند و در واقع با سرمایه جزئی هر یک از اعضاء سرمایه بزرگی جهت تأسیس شرکت جمع میگردد. این نوع شرکت زیر نظر وزارت تعاون بوده و تمامی مجوزها از این وزارت خانه صادر گردیده و در اداره ثبت شرکتها ثبت میگردد.
شرایط کلی شرکت تعاونی عبارت است:
اعضای این شرکت حداقل ۷ نفر میباشد و حداکثر آن محدودیتی ندارد و در بعضی از انواع تعاونی مانند تعاونی مصرف یا تعاونی مسکن تعداد اعضا متفاوت است.
حداقل سرمایه جهت ثبت تعاونی ۲۱۰۰۰۰۰ ریال میباشد و حداکثر آن محدودیتی ندارد و باید ۳۰% آن در بانک مسدود گردیده و گواهی آن به اداره ثبت شرکتها تحویل داده شود.
در این شرکت هر نفر یک حق رأی دارد و تعداد سهام در شرکت در رأی گیری دخیل نمیباشد و سرمایه افراد در تصمیم گیری مهم نیست.
تعداد اعضای هیئت مدیره لزوماً باید فرد باشد مثلأ ۳ یا ۵ نفر.
مدت زمان اعضای هیئت مدیره ۳ ساله میباشد و پس از اتمام باید تمدید شوند.
ارسال نظر